ÖZET
Bölümde, Türkiye toplumunun kişisel sekülerizm algısını bazı yargılar üzerinden ölçülüyor:
- Bilim ve mantık, hayattaki önemli kararlarıma rehberlik eder.
- Gündelik hayatımda önemli bir karar alırken bir din büyüğüne ya da dini kaynaklara danışırım.
- Dünyadaki sorunlarımızı çözmek için bilime değil, dine kulak vermeliyiz.
- Tarikatlar ve cemaatler eğitimde, ticarette ve sosyal hayatta önemli roller oynayabilir.
- Devletin sosyal, ekonomik, siyasi ve hukuki düzeni, dini kurallardan tamamen bağımsız olmalıdır.
- Laiklik ilkesi bazı kişisel özgürlüklerin kısıtlanması gerektirse bile korunmalıdır.
Toplumun büyük çoğunluğu bilim ve mantığın hayatlarındaki önemli kararlara rehberlik ettiğini düşünüyor. Tüm demografik gruplarda bu düşünceye katılanlar çoğunlukta. Gündelik hayatlarında önemli bir karar alırken bir din büyüğüne veya dini kaynaklara danıştığını söyleyenler ise toplum genelinde azınlıkta. Ev kadınları, sofular ve lise altı eğitime sahip olanlar arasında bu ifadeye katılanların oranı diğer gruplara göre yüksek. Laiklik ilkesinin bazı kişisel özgürlüklerin kısıtlanmasına yol açmasına rağmen korunması gerektiğini düşünenler de toplumun yarıdan fazlasını oluşturuyor. Bu düşüncede olanların en az orana sahip olduğu Ak Partililerde dahi düşüncesi bu yönde olanların oranı yüzde 41. Dinibütün insanların devletin yönetim kademelerinde bulunması daha iyidir diyenler ise azınlıkta. Türkiye toplumunun kişisel sekülerizm skoru, kamusal sekülerizm oranına göre daha yüksek. Kamusal sekülerizm skorunda eğitim seviyesinin oldukça ayırt edici olduğu görülüyor. Toplumun yarıdan fazlası, hilafetin kaldırılması kararını doğru buluyor, yanlış bulanların en yüksek orana sahip olduğu dindar muhafazakarlar, aynı zamanda "ortadayım" diyenlerin de oransal olarak en çok olduğu grup.
